Blank of gekleurd floatglas van hoge kwaliteit met een zilverlaag aan één zijde van het glas. Deze zilverlaag ontvangt onder gecontroleerde omstandigheden een speciale, strikt gevolgde oxidatiebehandeling, en wordt bovendien beschermd door twee afzonderlijke lagen van een speciale beschermende verf. Mirold antieke geoxideerde spiegels bieden de ambachtelijke decoratieve aanblik van oude spiegels. De spiegel is universeel en behoort tot een van de oudste voorwerpen die de mens ooit gebruikt heeft. Zijn oorsprong in de XXste eeuw vóór Christus is moeilijk met nauwkeurigheid te bepalen. De geschiedenis echter, vertelt de betovering van de mens voor zijn weerspiegeling en die van het licht. De oudheid Deze bezorgdheid van de mens zal kunstenaars en ambachtsmannen ertoe aanzetten om achtereenvolgens aan het brons, het zilver, het tin, het staal, het ijzerpyriet en het lavaglas de weerkaatsende kenmerken van de watervlakte te verlenen. XVIde eeuw Pas op het einde van de XVIde eeuw leidden de onderzoekingen van de Italiaanse alchimisten, die zelf een opleiding genoten hadden van de Byzantijnen, tot het ontwerp van de moderne spiegel. In Venetië veranderde de ontdekking van het kristalhelder glas en van het glasgeblazen spiegelglas (Murano) de spiegelkunst radicaal. De spiegel werd niet meer beschouwd als een juweel of een toiletvoorwerp. Het werd een decoratief element dat zich over het hele Westen verspreidde. De ontwikkeling en het vakmanschap lieten zeer snel nieuwe fabricatieprocessen toe, waaronder het gieten en de vertinning (met kwikzilver en later met zilver). Twee technieken die vandaag nog gebruikt worden. Deze eerste industrialisering verbeterde de spiegelkwaliteit en stond een productie in steeds grotere afmetingen toe. Over heel Europa doken glasfabrieken op. In Nederland, in Zweden, in Saksen, in Engeland (de Vauxhall fabriek) en in Frankrijk waar de 'Compagnie des grandes glaces de Thévart' zich in 1693 in Saint-Gobain vestigt. Door de impulsen van kunstenaars en architecten verwerft de spiegel een nieuwe functie. In bewerkte houten, vergulde en ingelegde omlijstingen, werden spiegels eerst en vooral toegepast op schouwen, vervolgens op muren (Spiegelgalerij in Versailles). De spiegel gebruikt de weerkaatsing van het licht om architecturale samenstellingen te wijzigen, het volume van ruimtes te vergroten of perspectiefeffecten te verlengen. XIXde eeuw De Oosterse invloeden die kenmerkend waren voor de XIXde eeuw, zoals het schitterings- of het fonkelingseffect, dat verkregen werd door het gebruik van kleine stukjes gebroken glas, verhinderden niet dat de spiegel een zeker verval kende. Dit werd meer bepaald gekenmerkt door het gebruik van stijlen, vormen en versieringen vol van tegenstrijdigheden. XXste eeuw Het was wachten tot het begin van de XXste eeuw, tijdens de Art Nouveau en de Art Deco periode, voor de spiegel weer in het kader van een architectuurconcept paste. Bijzondere voorbeelden werden door architecten zoals Mackintosh en Hoffmann (Stoclet Paleis in Brussel) gegeven. Door spiegels nauw met interieur te verbinden, vormen ze de perfecte partner voor alle binnenhuisinrichting. Vandaag Vandaag zorgt het technisch vakmanschap ervoor dat alle vormen, uitsnijdingen en afwerkingen mogelijk zijn. Door de ondersteuning van een industriële kwaliteitsproductie, draagt dit technisch vakmanschap bij tot een uitbreiding van het toepassingsgebied van de spiegel. Spiegels gebruikt in meubilair, de bekleding van muren, plafonds of vloeren,geven de mens voortaan een omgeving bij zijn beeld....